rozbić się na kawałki

См. также в других словарях:

• rozbić (się) [rozlecieć się] w drobny mak — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozbić coś na dużo małych kawałków; rozwalić się, rozlecieć się w kawałki; zniszczyć coś bezpowrotnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szklanka spadła ze stołu i rozleciała się w drobny mak. Wazon rozbił się w drobny mak. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… …   Słownik języka polskiego

• strzaskać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozbić się na kawałki; rozwalić się, stłuc się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wazon strzaskał się w drobny mak. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozlecieć się — ndk VIIa, rozlecieć sięci się, rozlecieć sięciał się, rozlecieć sięcieli się rozlatywać się ndk VIIIa, rozlecieć siętuje się, rozlecieć siętywał się 1. «o dużej liczbie ptaków, owadów: polecieć w różne strony, lecąc rozproszyć się, rozsypać się w …   Słownik języka polskiego

• potłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o rzeczach kruchych, pękających: rozbić się, rozlecieć się na kawałki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szklanki potłukły się. Waza się potłukła. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• roztrzaskać — dk I, roztrzaskaćam, roztrzaskaćasz, roztrzaskaćają, roztrzaskaćaj, roztrzaskaćał, roztrzaskaćany roztrzaskiwać ndk VIIIb, roztrzaskaćkuję, roztrzaskaćkujesz, roztrzaskaćkuj, roztrzaskaćiwał, roztrzaskaćiwany «rozbić jakiś przedmiot (na kawałki)… …   Słownik języka polskiego

• strzaskać — dk I, strzaskaćam, strzaskaćasz, strzaskaćają, strzaskaćaj, strzaskaćał, strzaskaćany «rozbić w kawałki, zmiażdżyć, zgruchotać, roztłuc» Drzewo strzaskane piorunem. Noga strzaskana kulami. Strzaskane szyby, meble, obrazy. Nie dziękuj, wyznam ci… …   Słownik języka polskiego

• kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… …   Słownik języka polskiego

• drobny — drobnyni, drobnyniejszy 1. «mały, niewielki» a) «pod względem objętości, rozmiarów» Drobne muszki, komary, owady, rybki. Drobna zwierzyna. Drobny druk. Drobne pismo. Talerz rozbił się w drobne kawałki. Chodzić drobnymi kroczkami. ∆ Drobny inwenta …   Słownik języka polskiego

• kaszka — ż III, CMs. kaszkaszce; lm D. kaszkaszek zdr. od kasza Kaszka krakowska. Kaszka manna. Rosół z kaszką. Kaszka na mleku. ∆ Drobna kaszka «zabawa dziecięca polegająca na szybkim obracaniu się w kółko dwóch osób trzymających się za ręce» ◊ Kaszka z… …   Słownik języka polskiego

• mak — 1. Cicho, cisza jak makiem zasiał, siał, posiał «bardzo cicho, bez najmniejszego szelestu»: Ludzie czekają, co dalej będzie, cisza w kościele jak makiem siał. H. Auderska, Lato. 2. Rozbić (się), roztrzaskać (się) itp. w drobny mak, na drobny mak… …   Słownik frazeologiczny